Onzekerheid bij ruiters. Het is een verhaal dat we onszelf vertellen. Het is iets waar veel ruiters last van hebben. Misschien heb je jezelf wel eens horen zeggen” “Ik ben nu eenmaal onzeker in het rijden. Dat is gewoon wie ik ben”. Maar is dit wel echt zo? Sportpsycholoog Anne Loosveld heeft voor het ZorgNetwerk Voor Ruiters een gastblog geschreven over onzekerheid bij ruiters.
Onzekerheid is niet wie jij bent
Het is makkelijk om te denken dat onzekerheid een vast onderdeel van je persoonlijkheid is, iets onveranderlijks. Maar de waarheid is dat niemand van nature onzeker is. Onzekerheid is iets dat we hebben ontwikkelen in onze jeugd, het wordt beïnvloed door onze ervaringen en de manier waarop we naar de wereld kijken. Je wordt niet onzeker geboren.
Onzekerheid is een conditionering
Onze ervaringen en de manier waarop we die interpreteren spelen een grote rol in het ontwikkelen van onzekerheid. Van jongs af aan leren we van onze ouders of verzorgers wat waar is, wat niet waar is, wat goed is en wat niet goed is. Deze lessen zijn vaak gebaseerd op het zoeken naar veiligheid en overleving. Als kind leren we dat de liefde en goedkeuring van onze ouders gelijkstaat aan veiligheid.
Stel je voor: je komt thuis met een tekening en je vader is druk bezig met het avondeten. Hij zegt snel dat het mooi is maar reageert een beetje afwezig omdat hij zelf ook een drukke dag heeft gehad. Onbewust kan dit een signaal zijn dat je tekening – en bij uitbreiding jijzelf – niet goed genoeg is. Dit soort ervaringen kunnen onbewust een verhaal in ons hoofd vormen: “Ik ben niet goed genoeg” en “ik moet beter mijn best doen”.
Het effect van neurale verbindingen
Dit verhaal wordt versterkt door herhaling. Elke keer als we in een vergelijkbare situatie terechtkomen, lopen we over hetzelfde neurale pad in ons brein, waardoor die verbinding sterker wordt. Dit kan leiden tot een patroon van onzeker gedrag, gebaseerd op de overtuiging dat we niet voldoen. Als je bijvoorbeeld een keertje niet wordt uitgenodigd op een feestje, of iemand zegt iets gemeens. Als er al een zaadje gepland is als neurale verbinding dan is het heel makkelijk om bij dit soort ervaringen – die bijna iedereen wel meemaakt – onbewust te denken: zie je wel “ ik ben niet goed genoeg”. En daarmee versterk je dat verhaal.
Iemand die het zaadje heeft gepland als jong kind dat ze er mag zijn en dat ze goed genoeg is denkt bij een niet-uitnodiging eerder iets in de trant van “Oh ze zijn me vast vergeten”. Zie je het verschil?
Het goede nieuws: Verandering is mogelijk
Het belangrijkste om te onthouden is dat je niet je onzekerheid bènt. Het is een patroon, een verhaal dat je jezelf vertelt, gebaseerd op oude ervaringen en neurale verbindingen. Maar net zoals deze paden zijn gevormd in je brein, kunnen ze ook veranderd worden.
Begin met het erkennen dat je gedachten over onzekerheid slechts dat zijn: gedachten. Ze definiëren je niet. Door nieuwe, positievere gedachten over jezelf te herhalen, kun je beginnen met het vormen van nieuwe neurale verbindingen. Het is een proces, en dat is niet altijd makkelijk alleen, zonder begeleiding van een coach of psycholoog maar het belangrijkste is dat je begint met het verhaal te veranderen dat je jezelf vertelt.
Aan de slag met onzekerheid!
Neem de volgende keer dat je jezelf betrapt op een onzekere gedachte zoals: “Ik ben nu eenmaal onzeker”, probeer jezelf er dan aan te herinneren dat onzekerheid slechts een verhaal is en een verhaal dat je ook echt kunt herschrijven.
Aan de slag met onzekerheid bij Anne van Loosveld
Heb je vragen of wil je meer weten over dit onderwerp? Voel je vrij om contact op te nemen met Anne Loosveld. Zij is sportpsycholoog en helpt ruiters te rijden met ontspanning en zelfvertrouwen. Zij leert ruiters met onder andere het aanleren van helpende gedachten.
Samen met haar kan je werken aan een verhaal dat jou helpt te rijden met zelfvertrouwen. Je vindt haar op www.anneloosveld.com of via instagram. Ook kun je op spotify diverse podcasts van haar vinden.
