Ik ben Miriam Derksen, 57 jaar en heb een passie voor (IJslandse) paarden. Als jong meisje heb ik paardgereden van mijn 13e tot 18e jaar, daarna weer begonnen op 41 jarige leeftijd en vanaf mijn 45e jaar ben ik eigen paarden gaan houden.
Het rijden op IJslandse paarden heeft, door de 2 extra gangen, een extra dimensie en is daardoor ook nogal eens ingewikkelder. IJslanders schakelen makkelijk tussen draf en tölt, vaak afhankelijk van de lichaamsspanning van de ruiter. Hetzelfde geldt voor de galop, als je niet voldoende loslaat pakken deze paarden telgang in plaats van galop. Dit maakt, om het beste uit je paard te kunnen halen, dat je je heel erg bewust moet zijn van je lijf, eventuele ongewenste spierspanningen en welke spieren je op welk moment gebruikt.
Nadat mijn merrie Sunna een peesblessure bleek te hebben was zij bijna een jaar uit de running. Onder fijne begeleiding van de dierenarts die mij verwees naar een dierfysiotherapeut waar Sunna door middel van oa. aquatraining weer sterker werd, startte ik haar in de zomer van 2020 weer op met rijden. Ik wilde dit zorgvuldig doen, had te maken met een kwetsbaar paard en mijn eigen ouder/stijver wordende lijf. Ik besloot daarom voor mezelf hulp te zoeken en kwam via “google” terecht bij Sophie Delemarre. Zij hielp mij als fysiotherapeut voor ruiters met oefeningen bij haar op de mat en ik bracht dit thuis te paard in de praktijk. Ik merkte verschillen, meer stabiliteit in de gangen en meer rust in het hoofd van Sunna.
Omdat ik graag een stap verder wilde gaan en iemand mee wilde laten kijken naar mijn houding en zit, verwees Sophie mij naar Dimphy van Oss. Bij Dimphy heb ik op de flexchair gezeten en van daaruit een aantal oefeningen meegenomen. Vervolgens is Dimphy bij ons op locatie gekomen en hebben we met 5 vriendinnen een flexchair workshop gevolgd en een les centered riding.
Dit zijn mooie stappen in een doorlopend proces. Daarnaast probeer ik regelmatig lessen te nemen van instructeurs voor IJslandse paarden, heel erg fijn, zeker voor het rijden van de verschillende gangen. Door tijdgebrek als gevolg van de reisafstand, zit daar echter minder regelmaat in.
Vanaf september 2021 ben ik daarom begonnen met 1 x per 14 dagen les te nemen op een paardrijschool waar ze gespecialiseerd zijn in houding en zit en in de beweging van een paard. Deze school zit voor mij op loopafstand.
Wat ik mooi vind aan dit proces is dat, door samenwerking van mensen vanuit hun verschillende expertises, ik steeds een stap verder kom in mijn proces “lekker rijden op een paard wat goed in haar lijf zit en het graag voor je doet”.
